Sıradan birinin hiç de ilginç olmayan maceraları - 1

Bundan bilmem kaç sene bilmem kaç bahar önce

Hiç bir zaman tarihin tozlu sayfalarına yazılmayacak bir son bahar sabahı.

Son baharın sonu kış ufukta belirmiş

Göklerdeki bulutlar yeryüzüne bakıp bembeyaz bir dünya hayal ediyor, göçmen kuşlar çoktan yolu yarılamış yer kürenin buralara nispeten daha sıcak bölgelerine uçuyorlar.

Pek de büyük olmayan bir şehrin, iş çıkışında bile trafik olmayan bir semtinde, mahallenin muhtarının bile ismini bilmediği bir sokakta, ölümünden sonra yalnızca tanıdıklarının sadece dost meclislerinde hatırlayacakları bir çift göz yeni uyandığı yatağından tavanı seyrediyor.

"Bugün günlerden ne?" Sorusu çok farklı anlamlar içerir soran kişiye, sorulan zamana ve duruma göre.

"Abim askerden bugün mü gelecekti?"

"Bugün iş var mıydı?"

" Sevdiğim dizi bugün mü oynuyordu?"

" Daha kaç dakika uyuyabilirim?"

Kalktı yatağından

veresiye satan, peşin satan tablosundaki veresiye satan gibi oturuyordu yatağının kenarında.

-Dünyadaki bütün mutsuzlar aynı anda uyansa ve negatif enerjilerini birleştirse; dünyayı bir anda yok edebilecek bir kara delik gibi dünya üzerinden güzel olan her şeyi bir kaç milisaniyede yok edebilecek güce sahiptirler. Bunu biliyor muydunuz?

Nereden bileceksiniz?-

Yavaşça doğruldu, ufak adımlarla gitti elini yüzünü yıkamaya. banyoda ona iğrenmiş gözlerle bakan biri vardı. Karşısındakinin ayna olduğunu fark edebilecek kadar uyanması yüzüne bir kaç sefer su vurmasını gerektirdi.

Durdu.

Hayat durdu sanki. Yanında yamacında ruh sahibi hiçbir varlık yoktu. İletişim kurabileceği en yakın cisimle arasında bir kaç kat duvar vardı.

- zihnindeki duvarlar hariç tabi-

Yedi, giyindi, çıktı.

Dünün aynısı bir gün geçirdi iş yerinde. Dünün aynısı servisinde dünün aynısı insanlarla dünün aynısı evine geldi.

Dünden kalanları yedi, dünde kalanları düşündü. Dün de yattığı yatağında, yarın başka bir hayata uyanmak ümidiyle uyudu.

Bundan bilmem kaç sene, bilmem kaç bahar önce

Hiçbir zaman tarihin tozlu sayfalarına yazılmayacak bir sonbahar sabahı

Dünün aynısı bir güne uyandı.

Zahid Akdağ