'' Soy Ağacı '' İlay Bilgili yazısı...

Soy önemli tabii... “Soylu” aile var mesela. Sıfatlaşmış artık. Asil, kaliteli aile bunlar. “Soysuz köpek” derler kimi... Bir halt mı ettin, tüm soyun, sopun suçlu. Genlerden hep. Bu soy ağacı muhabbeti çıktı, hiç de merak etmedim soyumu. Zerre umrumda değil. Dünyanın başına gelmiş iki tane bela biliyorum. Bir, ırk. İki, dini kendi çıkarına kullanan insan. Dünya tarihini aç bak, ta ilk insandan beri başımızda bela bunlar. Hangi dönem yaşarsan yaşa payını alırsın. Roma’da arenada “soysuz” insanları birbirine öldürtüp eğlenenden Hristiyanlıkta cadı diye yakılana, Işıd’ına, Hitler’ine, Yahudisine, Filistin’ine kadar... Bir arkadaşım var, Kürtleri hiç sevmez. Bir kıza aşık oldu. Kızın bir tarafı Kürt. E sevda bu, ırk mı dinler? Evlendiler. Şimdi soy ağaçlarına bakmışlar kızın diğer taraf da Kürt çıkmış. Arkadaşa dedim ki, “Ya arkadaş hayatta en sevdiğin insan öz has Kürt çıktı. E büyük laf demeyeceksin!” Nasıl da aşıklar birbirlerine, o kız nasıl iyi bir insan... Kardeşim bakmış soyumuza. Yedi sülale Yayladağı yazıyor. Yolladı az önce. Türkmeniz biliyordum zaten. Gelin Kürt. Kocam Bulgar. Adana’ya Kozan’a git çoğunun atası Ermeni. E koca Kilikya! Benim kız Bulgar Türkmeni oluyor bu bağlamda. Yedi sülale Yayladağlıyız, aralarında bir ben Adanalıyım, enteresan. Soy ağacımı neden merak etmedim. Klişe diyeceksin, değil. Ben dünya insanıyım arkadaş. İnsanın kendi seçemediği şeylerle övünmesi ya da bu şeyler sebebi ile itilmesi kadar aptalca bir şey görmedim ömrümde. “Kürt bu!” E adama mı sormuşlar ne olmak istiyorsun diye? “Ben şuyum!” Ne övünüyorsun kardeşim, kendin mi yaptın? Mesela dünyaya ne kattın ağacına bak deselerdi ilk ben bakardım! Dün paylaştığım cami hocası misal, “Şarapçı mısın, gel, yıkan camimde,” diyor. Aha ben ondandım. Ondan olmaya çabalıyorum. Hocanın soyuna baksan belki... Ne gerek var değil mi soyuna? Adam gibi adam işte! Dünyaya bir güzellik kattın mı? Bırak soyunu sopunu asıl bunlardan arınarak dedin mi insandır, onunki de yürek yanar, acır, coşar... Elini kessen kan akar, evladını acıtsan kalbi sızlar, aç susuz kalsa ölür, soğukta bıraksan donar. Bunları hissedebiliyorsan aynı soydanız. Gerçi ben Adanalıyım da! Son olarak twitterda bu soy ağacı meselesi ile ilgili çok güzel bir şey okudum, onunla kapatayım. Demiş ki, “İnsanlar soy ağaçlarına verdikleri şu önemi gerçek ağaçlara vermediler.” Kaç yıl yakınında yaşadığım Maçka Parkı’nın yanından geçiyorum yine bu aralar. Ağaçları söküp söküp götürüyorlar. Adı da Demokrasi parkı olmuş. Vay anasını dedim! Ne güzel parktı... Hepimiz doğduğumuzda aynıyız ve eşitiz. Sonra işte insan yanımız devreye girip kırıyor, bölüyor, ayrıştırıyor, parçalıyor. Hele benim ülkemde Kürdü, Lazı Çerkezi, Alevisi, Sünnisi binbir renkken ben anlamam ırktan,toptan tüfekten. Bunları boşver ne haber aşktan?